Scipio prouectus pelago Romanaque classis
Iam placidum sulcabat iter. Non rauca procellis
Equora feruebant; uentisque silentibus undas
Victorem sensisse putes. Tranquillior illis
5 Vultus erat, celo facies composta sereno.
Sic hostile fretum, sic cunta elementa uideres
Obsequio mulcere ducem. Iam litora longe
Africa linquebant alacres et bella canentes
Ibant ac ualido frangebant remige fluctus.
10 Puppe ducis media tacitus meditansque sedebat
Ennius, assiduus rerum testisque comesque;
Scipio quem tandem aggreditur uerbisque benignis
Excitat incipiens: "Nunquamne silentia rumpes,
O michi multorum solamen dulce laborum?
15 Fare, precor; nam perpetuis tabentia curis
Pectora nostra uides. Placido sermone leuare
Illa soles; faciesque modo, tantum ora resolue,
Si tibi nascenti, quo polles, summus Apollo
Ingenium celeste dedit, si turba dearum
20 Castalio infantem demersum gurgite lauit
Ex Elicone sacro, collesque eduxit in altos,
Et calamum et uocem tribuit mentemque poete."
Ennius auditis caput extulit atque ita fatur:
"O flos Italie, iuuenis, stirpisque deorum
25 Certa fides, quid nunc nostro placet ore moueri,
Quidue iubes? Equidem tacito modo pectore mecum
Voluebam quod nulla ferent iam secula maius
Eximie uirtutis opus, quam nostra quod etas
Leta uidet, nullusque unquam sub mente mouebit
30 Grande aliquid, cui non, magnas spes inter, honestum
Nomen in ore sonet, qui non uenturus ad actum
Scipiade meminisse uelit, pro munere uultus
Non cupiat uidisse tuos. Maiorque sepulcri
Post cineres te fama manet. Mortalia Liuor
35 Carpit enim; at Mors Inuidiam consumit et arcet
Ac procul a bustis abigit. Tua gloria pridem
Vicerat hanc pestem, iamque altas tuta per auras
Fugit humum morbosque hominum moresque malignos,
Seque parem tulit alma deis. Tamen ecce supremum
40 Incrementa diem fame tibi multa daturum
Promisi expertus; quoque ipse a morte recedes
Longius, hoc maior meritum te fama sequetur.
Tempore crescet honos perque ultima secula mundi
Clarus eris. Virtus quoniam non altius ibit:
45 Descensus uereor. Sed nostra peritia fandi
Nondum propositam ualuit contingere metam,
Nuper ab exiguis radicibus orta, nec ante
Cognita per Latium, Argolicis contenta colonis.
Hoc igitur mecum indignans sub mente mouebam,
50 Precones meritos tua quod notissima uirtus
Non habitura foret. Macedum rex magnus amici
Forte uidens saxum Eacide titulosque sepulcri,
'Fortunate' inquit 'iuuenis, cui nominis illum
Preconem reperire fuit!' Non parua profecto
55 Est claris fortuna uiris habuisse poetam
Altisonis qui carminibus cumulare decorem
Virtutis queat egregie monimentaque laudum.
At tibi, summe ducum, claro quo nullus Homero est
Dignior, in reliquis blanda inque hoc durior uno
60 Me solum Fortuna dedit. Currentibus annis
Nascetur forsan digno qui carmine celo
Efferat emeritas laudes et fortia facta
Et cui mellifluo melius resonantia plectro
Calliope det fila lire uocemque sonoram."
65 "Parce, precor, uerbis: tibi non, me iudice, uates
Meonius nec iure tibi preponitur altus
Euripides aut quos claro cognomine Grai
Concelebrant. Alio nolim me carmine dici,
Si dicendus ero. Quin quod te poscimus" inquit
70 Scipio "prosequere; et que sint permissa poetis,
Famoseque rei certos agnoscere fines
Te liceat monstrante michi: quid laurea signet
Tam ducibus claris quam uatibus addita sacris.
Neue tibi indignus uidear cui talia forte
75 Narrentur, nobis animum dulcedine quadam
Pulcra mouent, et continuis hoc pectus ab armis
Dulcia concussum placide capit otia lingue."
Ille autem "Nulla est, fateor, tam dura feroxque
Mens" ait "alme ducum, cui non sit pulcra uoluptas
80 Interdum curas inter uiteque labores
Pyerios audisse modos dulcesque dearum
Irrepsisse choros. Sed enim hec precordia nunquam
A Musis auersa reor. Non talibus astris
Tam magnum genuisse uirum Natura uidetur.
85 Errasset, si cui dederat cupidissima fame
Pectora, Musarum non ingessisset amorem.
Quisquis enim se magna uidet gessisse, necesse est
Diligat eternos uates et carmina sacra.
At nunc quod nostro poscis sermone doceri,
90 Accipe quam breuibus. Non illa licentia uatum est
Quam multis placuisse palam est. .........
Scripturum iecisse prius firmissima ueri
Fundamenta decet, quibus inde innixus amena
Et uaria sub nube potest abscondere sese,
95 Lectori longum cumulans placidumque laborem,
Quesitu asperior quo sit sententia, uerum
Dulcior inuentu. Quicquid labor historiarum est
Quicquid uirtutum cultus documentaque uite,
Nature studium quicquid, licuisse poetis
100 Crede: sub ignoto tamen ut celentur amictu,
Nuda alibi, et tenui frustrentur lumina uelo,
Interdumque palam ueniant, fugiantque uicissim.
Qui fingit quodcumque refert, non ille poete
Nomine censendus, nec uatis honore, sed uno
105 Nomine mendacis. Potes hinc perpendere quicquid
Scire petis: nostri que sit mensura laboris,
Et latos fines, et quanta licentia nobis.
Laurea restat adhuc: cuius dignare parumper
Participes nos esse tibi. Si gloria bello,
110 Nec minus ingenio constat, patiere uirenti
Fronde duces uatesque simul sacra tempora cingant.
Immortale decus uiror immortalis utrisque
Indicat et longe promittit tempora uite.
Hinc deus ingenii lauros amat almus Apollo,
115 Pyeridum solitus cithara modulante choreas
Incola Cirreo totiens duxisse sub antro.
Preterea hanc frondem rapido non fulmine uexat
Iupiter ex cuntis, talemque meretur honorem
Laurus: ab ethereo tanta est clementia rege.
120 Iam fame quod fulmen erit, nisi sola uetustas
Omnia prosternens? Hunc gloria nostra pauorem
Non habet, atque ideo spernentis fulmina frondis
Serta gerit sanctoque legit de stipite ramos."
Dixerat. At Scipio subridens: "Omnia mulcent;
125 Sed ledis breuitate tua; et dum dulcius inter
Ista sonant, medio sitientes calle relinquis.
Ergo age! nam nullum iam litus cernitur, et sol
Transiuit celi medium. Tu dulcia prome
Verba, quibus mens alma scatet, placidoque uolentes
130 Et longo sermone feras, partemque diei
Et partes pelagi minuens." Tunc ille coactus
Incipit - hic omnes tenuerunt murmura naute
Et comites siluere ducis -: "Vestigia Fame
Rara sequens, quantum licuit per secula retro
135 Omnia peruigili studio uagus ipse cucurri,
Donec ad extremas animo rapiente tenebras
Peruentum primosque uiros, quos Fama perenni
Fessa uia longe ignotos post terga reliquit.
Hic quisquis merito fulgens fuit obuius, illum
140 Amplexu tenuisse animi michi gloria summa est
Inque locum cari semper coluisse parentis.
Precipue illustres calamo florente poetas
Admisi atque ima cordis sub parte locaui.
Milibus ex tantis unus michi summus Homerus,
145 Vnus habet quod suspiciam, quod mirer amemque.
Ille michi e celo ueniens tam sepe uidetur,
Vt stupeam potuisse hominem sic alta tenere,
Astrorum sic nosse uias, sic climata terre!
Qui licet ante nouos reges et tempora Rome
150 Floruerit, tamen hoc in tempus mente reduxi
Presentemque animo ficta sub ymagine feci.
Hoc sine nulla dies abiit, nox nulla sine illo.
Ille breues cenas in longum traxit, et idem
Nunc longam breuiare uiam, nunc tramite plano
155 Edocuit rigidi transire cacumina montis:
Denique quicquid agens, nullo discrimine secum
Sopitus uigilansque fui, noctemque diemque.
Hic michi nunc etiam dubii sub tempore belli
Affuit in somnis. Quis somnum dixerit illum?
160 Peruigil astabam. Fracta nam pace sub armis
Omnia feruebant; seroque in castra reuersus
Contigeras animum. Iubeas si uera fateri,
Non timui; tamen in dubio spes fessa pependit
Vsque sub occasum solis. Tum maxima pernox
165 Cura animum tenuit, quid secum postera ferret
Tot motus clausura dies. Hic nocte sub alta
Aspicio aduentare senem, quem rara tegebant
Frusta toge et canis immixta et squalida barba.
Sedibus exierant oculi. Caua frontis ymago
170 Horrorem inculta cum maiestate ferebat.
Dirigui. Tunc ille manu similisque uidenti
Occupat ancipitem Graioque hec more profatur:
'Salue, care michi Latie telluris amice
Vnice! quodque diu uotis animoque petisti,
175 Aspice qualis erat quondam dum uixit Homerus.
Huc ego uix tandem reserato carcere Ditis
Emersi, tacite perrumpens uiscera terre'.
Procubui uoluique pedes contingere pronus:
Vmbra fuit nudeque heserunt oscula terre.
180 'Surge' ait 'et mecum ex equo, nam dignus es, ultro
Congredere et, dum tempus habes, tam sepe negato
Colloquio satiare meo'. Tum protinus ardens
Exsurgo 'Gentisque ingens o gloria' dixi
'Argolice summumque decus, quis talia tanto
185 Supplitia inflixit? Sacre quis lumina frontis
Natureque duces rapuit, tantumque nocere
Sustinuit mundo? Non hic michi creditus olim:
Lincea quin acies animo occursabat amanti
Visque oculis immensa tuis. Quos Grecia portus
190 Diues habet gemino late circumflua ponto;
Quos colles, que rura colit, que uallibus imis
Antra tenet, quenam frondosa cacumina siluis
Aut pelago scopulos, quos non michi lumine certo
Monstraris? Cernenda aliis longinqua dedisti,
195 Ipse propinqua uidens minime? Miracula menti
Quanta mee! Egeo diffusas ecce profundo
Cicladas hinc numero; uideo quot litore flexus
Hellespontiaco: tu me nequis ipse tueri,
Ostendens tam multa michi!' Tum suscipit ille:
200 'Vera quidem memoras; sed non miranda. Quid ergo?
Qui michi corporeos Deus abstulit, ille nequibat
Restituisse alios quibus hec archana uiderem?
Desine iussa Dei solitis onerare querelis,
Mortalis! Namque ista hominum stultissima lis est.
205 Iusta facit quecumque facit. Sed noscere cunta
Vestra nequit grauitas sub opaci carceris umbra.
Quam multis nocuere oculi uisusque uagari
Compulit et cepto forsan semouit honesto!
Hinc ea sponte quidem, grauis ut nocituraque multis,
210 Sarcina deposita est. Quin hinc modo pergimus ultra?
Tu cecum ne sperne ducem. Fortasse uidebis
Multa animo placitura tuo. Nec cura futuri
Solicitet casus. Quoniam lux crastina campos
Sanguine Penorum Latio uictore rigabit'.
215 Prosequor augurio letus. .........
Hic ego - nam longe clausa sub ualle sedentem
Aspexi iuuenem -: 'Dux o carissime, quisnam est,
Quem uideo teneras inter consistere lauros
Et uiridante comas meditantem incingere ramo?
220 Nescio quid, nisi fallor, enim sub pectore uersat
Egregiumque altumque nimis'. 'Non falleris' inquit:
'Agnosco iuuenem sera de gente nepotum,
Quem regio Italie, quemue ultima proferet etas.
Hunc tibi Tusca dabit latis Florentia muris
225 Romulea radice oriens, urbs inclita quondam,
Nunc nichil. Vtue queas ortus confinia nosse,
Diuitis egregius muros interluet urbis
Arnus in Ausonie descendens litora Pise.
Ille diu profugas reuocabit carmine Musas
230 Tempus in extremum, ueteresque Elicone Sorores
Restituet, uario quamuis agitante tumultu;
Francisco cui nomen erit; qui grandia facta,
Vidisti que cunta oculis, ceu corpus in unum
Colliget: Hispanas acies Libieque labores
235 Scipiadamque tuum: titulusque poematis illi
AFRICA. Quin etiam ingenii fiducia quanta,
Quantus aget laudum stimulus! seroque triumpho
Hic tandem ascendet Capitolia uestra, nec ipsum
Mundus iners studiisque aliis tunc ebria turba
240 Terrebit quin insigni florentia lauro
Tempora descendens referat comitante Senatu.
Hinc modo tantus amor, tanta est reuerentia lauri.
Omnibus ex siluis iam nunc sibi gratior una est
Delphica; iamque nouas discit connectere frondes
245 Serta gerens; iam uenturi presagia mulcent.
Iste senescenti tantum illo in tempore Rome
Carior, annose quantum contingere matri
Filius ille solet, quem post lacrimosa sepulcra
Natorum uidue sterilis tandem attulit aluus.
250 Illa quidem, que iam lustris nil tale ducentis
Viderit, hunc magno spectabit leta fauore,
Laurea dum capiet, dum templis serta relinquet
Primitiasque suas sanctas affiget ad aras.
Florentina omnis magis ut sit grata propago
255 Idem unus tibi, Roma, dabit, nec protinus urbem
Peniteat Tusci fundasse ad gurgitis undam.
Hic quoque magnorum laudes studiosus auorum
Digeret extrema relegens ab origine fortes
Romulidas, uestrumque genus sermone soluto
260 Historicus, titulosque urbis et nomina reddet.
In medio effulgens nec corpore paruus eodem
Magnus erit Scipio; seque ipse fatebitur ultro
Plus nulli debere uiro. At si uita manebit
Longior, et nullo preuertet turbine ceptum
265 Impetus alter iter, tunc ampla uolumina cernes
Magnarum rerum uario distincta colore
In tempus perducta suum. Quis cunta renarret
Que clausa sub mente gerit?'. Pulsabar hanelo
Pectore, uisendi cupidus cupidusque loquendi
270 Interea, et magnum - quis credere posset? - Homerum
Dulcibus optabam uerbis imponere metam.
Iam michi carus erat te propter et alta relatu
Cetera. Procedo sensim propiorque parumper
Conspicio curis grauidum sub flore iuuente
275 Et calamo herentem uiridique in gramine septum
Arboribus uariis nitidissima flumina iuxta
Ac gelidos inter fontes rupesque prealtas.
'Respice' dux inquit 'que sint umbracula ruris
Effigiesque sui. Namque hic ad talia primum
280 Eriget ingenium; uariis mox partibus Orbis
Et terra pelagoque uagus concepta per annos
Desperata sinet. Vix rerum turbine tandem
Explicitus magno transibit plurima cursu'.
Singula mirabar, uix auditaque salute
285 Sustulerat grauis ille oculos et dicta parabat,
Cum matutino litui clangore repente
Excutior uisis, somnusque recessit inanis,
Teque aciem uideo mediis educere campis
Sublimem hortantemque uiros et signa mouentem."
290 Ennius, interea, dum talibus ore disertus
Equoreum permulcet iter - iam fessus hanelos
Phebus Athlanteo recreabat gurgite currus -
Haud aliter quam qui leuibus per plana quadrigis
Vectus et irriguo perfusus membra sopore
295 Non sentit transire diem longamque repente
Decreuisse uiam stupet et uix credulus audit,
Hesperio leuus Zephirus surgebat ab axe.
Vela leuat classis; tum dextro tramite prore
Voluuntur, fratrisque locum uice Cinthia pernox
300 Inuigilat, lassisque datum requiescere nautis.
Remigis ut strepitus siluit stridorque rudentum,
Scipio mitis ait: "Seu sunt, seu talia fingis,
Dulcia sunt, fateor, sensusque et pectora mulcent.
Illum equidem iam nunc iuuenemque nouumque poetam
305 Complector, tibi nunc uisum quondamque parenti,
Promissumque michi gemino sponsore profecto
Diligo, quisquis erit; si nullus, diligo nullum."
Dixerat, et facili prebebant corpora somno.
Sol pelago rediens ubi primum emersit Eoo,
310 Ingentesque procul iactabat carbasus umbras,
Litora prospiciunt alacres Lilibeia naute
Trinacriamque pari concordes uoce salutant.
Iam Drepanum preteruecti iamque omne remensi
Inde latus Siculum, solide telluris in aruis
315 Vt primum posuere pedes, pulcerrima rura
Terrestri secuere uia. Non carmine nostro
Letitia Italie, non occursantia passim
Agmina uictori, populi non urbibus haustis
Seruata grates pro libertate canentes
320 Stare queant; donec patrie sub menia uentum est
Et luxit sperata dies tempusque triumphi.
Hic quoque, Calliope, quamquam sub fine uoceris,
Dextra ueni seroque fauens assiste labori.
Pulcrior Ausonio nunquam surrexerat orbi
325 Vlla dies. Roseo uultum suffusa rubore
Phebeos frenabat agens Aurora iugales;
Letior ipse quidem solito et formosior alte
Imperiis urgebat equos, iam lumine Romam
Appenninigene spectans de uertice silue.
330 Conueniunt proceres, portis ruit obuia turba.
Sexus uterque frequens, etas se proripit omnis,
Omnis honor omnisque gradus: substernitur auro
Omne solum et uariis resplendent pulpita gemmis.
Purpura per uicos sparsa est et purpura tectis
335 Obtentu factura uiris uictoribus umbras.
Inde senum miti descendunt agmina uultu,
Hinc iuuenum phalerata phalanx in limine primo
Exceptura ducem. Facie subit ille serena
Ardua purpureo residens sua menia curru
340 Et niueis inuectus equis; generisque ferebat
Etherei frons alma fidem. Tum milia uinctis
Post tergum manibus captiui tristia uulgi
Procedunt: Macedum proceres, quo bella Philippus
Fouerat auxilio: Sopater dux primus et ipsum
345 Sanguine contingens regem mestissimus ibat;
Post omnis legio grauibus connexa cathenis
Insequitur. Tum parte alia spectacula magni
Siphacis: miseranda habitu namque obruta uinclis
Maiestas lacrimis pectus terramque rigabat
350 Flensque retro ad magnum referebat lumina crebro
Humida uictorem: qualem spreuisset amicum
Mente notans tacita. Preter tot dura ruine
Angebat miserum pudor. Ingens turba suorum
Regia consequitur tremulo uestigia gressu.
355 Hinc meriti ciues, laqueis gens perfida iustis
Penorum perplexa uenit, pulcerrima Rome
Menia suspiciens: dux frater Hanibalis illis
Primus erat; Maure subeunt post agmina gentis
Gallorumque manus; Italus namque ordine in illo
360 Nemo fuit: digna meritos mulctauerat omnes
Morte simul, terreque hostes mandauerat Afre
Indignos patrie aspectu et tellure sepulcri.
Ante ebur et radians aurum et pretiosa supellex
Et uestes ostro insignes penitusque potentum
365 Diuitie regum pompa celebrante uehuntur.
Inde graues clipei prereptaque fortibus arma
Signaque et horrentes galee cristeque trementes;
Post tristes ducuntur equi domitique elephantes
Demissa ceruice graues. Puerilia circum
370 Milia funduntur: turba obstrepit inscia rerum,
Bellua Barbarico quod tanta ueniret ab orbe.
Hinc illinc Romana acies erepta nefando
Seruitio letumque canens ex more triumphum
Concelebrat, nequeuntque oculos satiare uidendo
375 Seruatore suo. Prior it Terentius horum
Culleo: uir clarus, Latia tunc urbe senator,
Libertus ueluti carum coluisse patronum
Scipiadam fertur uitam obsequiosus in omnem.
Vltimus it uictor. Latiis exercitus armis
380 Atque equitum peditumque acies, uelut obuius esset
Hanibal in primo uenturus limine contra,
Tum tube et horrisonis uictricia classica late
Perstrepuere modis: tremuerunt Tybridis unde
Ac circum pauet omne nemus; fragor horridus Albam
385 Argolicumque quatit Tibur gelidumque Soracte
Et Prenestinis rigidas in collibus arces.
Sic tandem insueto Capitolia celsa triumpho
Ingreditur, gratesque deis persoluit amicis;
Immensumque auri montem ingentesque recondit
390 Thesauros in templa Iouis, tempusque per omne
Ditauit patriam. Sibi sed cognomine solo
Contentus nichil hic proprias inuexit in edes.
Nec dubium quin ad reliquos per bella triumphos
Strauerit ense uiam atque Orbis patefecerit Vrbi
395 Imperium: puduit neminem Carthagine uicta
Subdere colla iugo, dominosque agnoscere mundi
Romanos bello indomitos populumque Quirini.
Ipse coronatus lauro frondente per urbem
Letus iit totam Tarpeia rupe reuersus.
400 Ennius ad dextram uictoris, tempora fronde
Substringens parili, studiorum almeque Poesis
Egit honoratum sub tanto auctore triumphum.
Post alii atque alii studio certante secuti.
Ipse ego ter centum labentibus ordine lustris
405 Dumosam tentare uiam et uestigia rara
Viribus imparibus fidens utcumque peregi,
Frondibus atque loco simul et cognomine claro
Heroum ueterum tantos imitatus honores,
Irrita ne Grai fierent presagia uatis.
410 Nunc ego non ausim uos hinc ad tristia, Diue,
Materiamque trucem post tot modo leta uocare.
Quin potius longe fugite atque auertite uultus.
Certe ego uobiscum fugiam tristesque querelas
Inuidie, procerum crimen culpamque Senatus
415 Non referam, populique nefas ac sponte receptum
Exilium mortemque ducis titulumque dolentis
Aspera marmoreo subscriptaque iurgia busto.
Hec memorent alii: michi nam certissima mens est
Hic metam posuisse operi; patiarque nec unquam
420 Carmine tam mesto sacras maculare Sorores.
O mea non paruo michi consummata labore
Africa! dum crescis, dum te comens relegensque
Mulceo, magnanimum Mors importuna Robertum
Intempestiue mundo subtraxit egenti;
425 Et michi prerepta penitus dulcedine uite,
Speratum tibi clausit iter. Quo tramite perges,
Infelix? Monstrabo uiam. Non atria luctu
Turbida funereo, non dulcia limina quondam
Parthenopea petes. Tepidi noua saxa sepulcri
430 Tristis adi lacrimisque riga. Cum uideris illic
Ingentem exigua regem tellure iacentem,
Te sibi uiuenti promissam redde sepulto
Ac cineri persolue sacro: nam spiritus astra
Iam repetens, terrasque retro despectat inertes;
435 Sceptra caduca fugit, mortales negligit actus.
Ille tamen, quamquam regni diadema relicti
Rideat et curas ueteres, nimiosque labores
Erroresque hominum solio miseratus ab alto,
Nos, nisi fallor, amat; nostri mitissimus olim
440 Arbiter ingenii. Quo terris sidere rapto
Heu heu quam uereor ne quid tibi durior etas
Obstrepat et titulis insultet ceca decoris!
Hospes Pyeridum nostro iam solus in euo
Reddere promeritum studiis qui nosset honorem,
445 Interiit: secumque simul spes nostra recessit.
Felices quos illa prius meliora tulerunt
Tempora! Nosque utinam.... Nequicquam uana precamur!
Non licet ire retro. Nos cunta nouissima seros
Et ferus aduerso prospexit Iupiter axe.
450 Vtendum sorte est et sidera nostra sequenda,
Qua ducunt, ne forte trahant. Michi degere uitam
Impositum uaria rerum turbante procella.
At tibi fortassis, si - quod mens sperat et optat -
Es post me uictura diu, meliora supersunt
455 Secula: non omnes ueniet Letheus in annos
Iste sopor! Poterunt discussis forte tenebris
Ad purum priscumque iubar remeare nepotes.
Tunc Elicona noua reuirentem stirpe uidebis,
Tunc lauros frondere sacras; tunc alta resurgent
460 Ingenia atque animi dociles, quibus ardor honesti
Pyeridum studii ueterem geminabit amorem.
Tu nomen renouare meum studiosa memento:
Qua potes, hac redeat saltem sua fama sepulto
Et cineri reddatur honos. Michi dulcior illo
465 Vita erit in populo et contemptrix gloria busti.
Interea tamen hec, iubeo, per inertia transi
Agmina solicito populorum incognita passu,
Vix procul extremo salutata a limine linquens,
Heu paucas habitura domos et rara per Orbem
470 Hospitia! At si quem uere uirtutis amicum
Obtulerint tua fata tibi, secura repostum
Angustumque precare locum sub paupere tecto,
Atque ibi, sola quidem potius peregrinaque semper
Quam comitata malis, annosa fronte senesces,
475 Donec ad alterius primordia ueneris eui.
Tum iuuenesce precor, cum iam lux alma poetis
Commodiorque bonis cum primum affulserit etas.
Si iuuenem iuueni mediis auellere flammis
Contigit incolumem tumidasque efferre per undas,
480 Per te ipsam iam facta senex, precor, ista cauere
Post mea fata uelis, quodque omnia proterit unum
Tempus edax rapidosque dies solemque uorantem
Secula et Inuidie tristes contemnere morsus.
|
